Şu dünyada en huzurlu hissettiğim şehir olabilir Kyoto. “En çok sevdiğin yer neresi?” sorusuna cevap verirken aklıma gelmiyor ama bazen çok bunaldığımda kendimi orada hayal ediyorum. Bir zen bahçesinde otururken ya da en işlek caddesinde marketten aldığım suşileri yerken. Fark etmiyor. İyi geliyor.
Son günümde garın yanında pek de turistik olmayan bir tapınağa gitmiştim. Kocaman şöyle bir afiş vardı.
Şimdi, hayat seni yaşıyor.
Ne demek bu sizce? Hayat bizi yaşıyor… Çok aklıma takılınca fotoğrafını çektim. Sonra da unuttum.
Birkaç gün önce Puket’te tanıştığım Fransız bir kız ziyaretime geldi. Havalanında karşılaşmamızın 5. dakikasında “O mutlu Duygu’ya ne oldu?” dedi. Şakaya vurdum ama çok dokundu bu lafı.
Ne oldu?
Mutsuz da değilim ki…
Bilinç garip çalışıyor. Bu cümleyi hatırladım. Ve kendime göre en sonunda bir anlam çıkarabildim sanıyorum. Ben o zaman hayatı yaşıyordum. Şimdi hayat beni yaşıyor.
Dizginleri elime almamın zamanı…
Sizde kontrol kimde?
Merhaba. Japonya merak edip gitmek istediğim rotaların arasında. Hayat beni Japonya'da yaşayabilir, varım. Yine uğrayacağım. Sevgiler..
Hiçbir yere benzemiyor. Kesinlikle tavsiye ederim 🙂