Bugün İstanbul’dan 20 dakika dışarı çıkınca varılan Uzunya’da yürürken yine aynı şeyi düşündüm. Dünya çok küçük. Bu yeşil ve deniz beni Florianapolis’teki adalara götürdü.
Bal kaymakları demli çayla mideme doldurmuş yürüyorum ve kendimi Brezilya’da hissediyorum. Nasıl bir olaydır bu? Yeşil, deniz, tepeler… Hava… Bilemiyorum… Aynı duygu kemiklerime doldu. Acelem olmasaydı da denize düşene kadar yürüseydim dedim…
Yürümedim. Son 5 dakikalık hakkımı da ayaklarıma senenin ilk özgürlüğünü vererek geçirdim.
Herkesi bu güzel havalar mahvetsin…